ارتباطوالدین با مدرسه ابتدا برای کودک دشوار است و بهتر این است که والدین و کارکنان مدارس با یکدیگر ارتباط موثر و مثبت داشته باشند تا کودکان احساس دلگرمی را تجربه کنند.در زیر دلایل این ضرورت و راهکارهایی برای بهبود این ارتباط را واکاوی می کنیم.خانواده اولین نهادی است که کودک در آن قرار می گیرد و هنگام ورود به مدرسه محیط جدیدی را تجربه می کند و ساعاتی از روز را از جمع خانواده فاصله می گیرد.

خانواده سازوکار مهمى است که از طریق آن انتظارات والدین به فرزندان انتقال می یابد. با ورود کودک به مدرسه انتظارات والدین از فرزندان بیشتر معطوف به پیشرفت تحصیلی می شود ولی کودک برای دست یابی به موفقیت تحصیلی علاوه بر برخورداری از محیط آموزشی مناسب نیاز به حمایت خانواده نیز دارد.

تحقیقات نشان داده اند که تماس بین کودك و خانواده، دوستان، جامعه و مدرسه اش مى تواند به دستاوردهاى آکادمیک بالای آنها یاری رساند. این تماس ها که محصول روابط و درگیرى هاى اجتماعى هستند سرمایه اجتماعى نام دارند (نازک تبار،1387). بنابر این ایجاد سرمایه اجتماعی مطمین برای کودک می تواند آینده او را در مسیری مثبت قرار دهد.

ارتباط والدین با مدرسه را می توان در عناوین زیر خلاصه کرد:

• توجه والدین در امور مربوط به اولیا و مربیان:جلساتی که توسط کارکنان مدرسه برای ارتباط با اولیا تشکیل می شود یکی از مهمترین راه های ارتباطی والدین با محیط آموزشی فرزندان است و در این جلسات مسایل و مشکلات عمومی مدرسه و فرزندان مطرح می شود.
• ارتباط با معلم: نظارت بر امور تحصیلى فرزندان از طریق ارتباط با معلم کودک میسر است چرا که اوست که بیشترین ساعات را در مدرسه با کودک می گذراند و نقص ها و قوت های کودک را می شناسد.
• شناخت والدین از دوستان و همکلاسى هاى فرزندانشان:همانطور که می دانید همسالان تاثیر بسیار زیادی بر روی فرزندان دارند. بنابر این ضروری است که والدین از نوع تربیت، سطح درسی و علاقمندی های دوستان و همکلاسی های کودک خود آگاه باشند و ترجیحا دوست یابی کودک را به سمت کشش به شباهت ها و شخصیت های مکمل سوق دهند.
• ارتباط با والدین دانش آموزان:پدر و مادرهای دانش آموزان یک کلاس معمولا مسایل مشترکی را تجربه می کنند که با در میان گذاشتن آنها با یکدیگر می توانند در حل مشکلات یاری رسان هم باشند

می توان دلایل زیر را برای ضرورت ارتباط والدین با مدرسه عنوان نمود:

• احساس دلگرمی کودک:با توجه به اینکه کودک در محیط جدید قرار گرفته با مراوده والدین با مدرسه احساس دلگرمی و حمایت می کند و از این احساس که در محیطی غریبه تنها قرار گرفته است رهایی می یابد.
• هم اندیشی و همفکری:کارکنان مدرسه با بررسی نظرات و پیشنهادات والدین می توانند عمکرد بهتری در مسیر آموزش کودکان داشته باشند و همواره به توجه اولیای دانش آموزان به عنوان کسانی که نکات مثبت و منفی مدرسه را بطور ملموس در فرزندانشان می بینند نیاز دارند.

• آگاهی والدین از فعالیتهاى فرزندان:بهتر است که والدین از برنامه آموزشی و فعالیت های بدنی و فکری کودک در مدرسه آگاهی کامل داشته باشند تا به تکیه بر این آگاهی برنامه ها و انتظارات خود را از کودک هنگامی که در منزل است تنظیم نمایند.

والدین می توانند برای بهتر نتیجه گرفتن از ارتباط با محیط آموزشی فرزندان به نکات زیر توجه کنند:

• آرامش و کنترل احساسات:بهتر است هنگامی که کودک در مدرسه از نظر درسی یا اخلاقی دچار مشکلی می شود والدین با آرامش با قضیه برخورد کنند و بدون موضع گیری و تعصب نشان دادن عمق قضیه را بررسی کنند و اشتباهات فرزند خود را بپذیرند.
• کمک مالی:گاهی در بعضی مدارس امکانات و بودجه های محدودی وجود دارد و با تقسیم بودجه بین والدین بدون اینکه فشار مالی به یک نفر تحمیل شود، می توان محیط آموزشی مجهزتر و فضای بهتری را برای کودکان فراهم نمود.
• ارتباط مداوم:بهتر است که ارتباطات والدین با مدرسه تداوم داشته باشد و مقطعی نباشد چرا که روزانه آموزش های مختلفی به کودک داده می شود و فاصله گرفتن از روند رشدی و آموزشی فرزندان آسیب زاست.
• تشکیل گروه های مجازی:با توجه به فراگیر شدن شبکه های اجتماعی می توان برای ارتباط مدارم با والدین همکلاسی ها و معلمان از گروههای مجازی استفاده کرد. این امر می تواند کمک شایانی به والدینی که هر دو شاغل هستند بکند و کمتر نیاز به حضور مستقیم والدین احساس می شود.
• انجام امور خیریه و فوق برنامه:حضور فعال اجتماعی والدین در مدرسه باعث ایجاد انگیزه و اشتیاق در کودکان می گردد و علاوه بر اینکه می توان از طریق برگزاری بازارچه های خیریه و امور فوق برنامه ارتباط موثر با کارکنان مدرسه برقرار کرد می توان بسیاری از فعالیت های اجتماعی را به کودکان آموزش داد.

ارتباط والدین با محیط آموزشی فرزندان اگر مداوم و با هدف و همراه با کنترل احساسات باشد می تواند دررشد اجتماعیو بهبود آموزش دانش آموزان تاثیر مثبت بگذارد.

منبع:

رجایی پور،سعید؛ فرهنگ،ابولقاسم؛ آقا حسینی،تقی؛ قلاوندی، حسن(1387) بررسی راههای بهبود مناسبات خانه و مدرسه از دیدگاه آموزگاران، مجله مطالعات روانشناسی تربیتی، 36-27.

نازک تبار،حسین؛ ویسی،رضا(1387) واکاوي رابطه سرمایه اجتماعى خانواده با تحصیل فرزندان،مجله فرایند و توسعه،149-124.

هنری ماسن،پاول؛ کیگان،جروم؛ کارول هوستون،آلتا؛ جین وی کانجر،جان(1384) رشد و شخصیت کودک(ترجمه مهشید یاسایی) تهران، انتشارات ماد.